Енигмата на суперспроводливоста

Научниците оствариле голем напредок во решавање на енигмата на суперспроводливоста на "висока" температура. Имено, една нивна истражувачка група открила дека суперспроводниците ги должат своите перформанси на нивната фрактална структура.

Под суперспроводливост се подразбира пренос на електрична енергија без никаков термички отпор (R=0). Таа теоретски се појавува кај спроводник оладен на температура на апсолутната нула, -273,16 °C, но кога во 1911 год. беше за првпат синтетизиран течен хелиум на температура од -269 °C се откри дека живата, оладена на таа температура, ја губи сета своја електричка отпорност и станува суперспроводник иако се наоѓа на нешто повисока температура од апсолутната нула!

 Така започна ерата на класичните суперспроводници кои функционираат на температура со типичен износ од околу -260 °C. Подоцна се конструирани суперспроводници за релативно повисока температура со типичен износ од околу -200 °C, и за разлика од класичните, тие се наречени суперспроводници за "висока" температура. Тоа се легури на бакар, наречени со групно име купрати, всушност бакарни оксиди специјално комбинирани со други елементи.

 Денес суперспроводниците досегнаа до максимална температура од цели -138,16 °C над апсолутната нула со тенденција таа и натаму да расте, дури и до собна температура!

Суперспроводливи материјали

Супстанца	Критична температура у K	Критична температура у °C
волфрам [1]	0,012	−273,139
галијум [1]	1,091	−272,059
алуминијум	1,14	−272,01
жива [1]	4,153	−268,997
тантал [1]	4,483	−268,667
олово [1]	7,193	−265,957
ниобијум [1]	9,5	−263,65
AuPb	7,0	−266,15
Техницијум	11,2	−266,07
MoN	12,0	−261,15
PbMo6S8	15	−258,15
K3C60	19	−254,15
Nb3Ge	23	−250,15
La2CuO4	35	−238,15
MgB2	39	−234,15
Cs3C60	40	−233,15
Bi2Sr2CaCu2O8	92	−181,15
YBa2Cu3O7-x; x ~ 0,2 [2]	93	−180,15
Bi2Sr2Ca2Cu3O10	110	−163,15
HgBa2Ca2Cu3O8+x[2]	133	−140,15